Krew, seler i przerażenie.

Dziwne, że moje natchnienie do napisania posta przychodzi w najmniej oczekiwanym momencie i jest wywoływane przez nietypowe czynniki. W tym przypadku czynnikiem było ciachnięcie sobie nożem połowy paznokcia z palca wskazującego podczas siekania liści selera. Liście oczywiście od razu zostały wysłane do piekieł, razem z paznokciem, a ja z zaklejonym paluszkiem postanowiłam wylać z siebie żal płynący z utraty części ciała. Spoczywaj w pokoju paznokietku.

Ale do rzeczy. Nie było mnie na blogu tyle czasu, bo jestem śmierdzącym leniuchem i po prostu nie chciało mi się pisać, a w sumie byłoby o czym poinformować czytelników, lub siebie samą gdy za x lat będę się chciała cofnąć w czasie do momentu, gdy byłam podjaraną studiami dwudziestką :P

A więc. Ostatecznie jako miasto studiów wybrałam Poznań. Tak, wiem, to o wiele bardziej mainstreamowe niż Łódź, no i w ogóle inny klimat. Wygrało u mnie wygodnictwo (~270 km do Poznania vs. ~500 km do Łodzi) i po części też ten och ach zachwyt ludzi nad medycyną w Poznaniu (w co nie do końca wierzę, ale z drugiej strony dobre opinie Poznania nie wzięły się przecież z powietrza). W związku z powyższym znalazłam (a raczej samo się znalazło) już lokum w Ziemniakolandzie, a wczoraj dopełniłam wszelkich formalności przez złożenie kilku autografów w odpowiednich miejscach i wywalenie grubych mylyjonów (które wzięły się z ojcowskich funduszy ofc) w celu potwierdzenia, że faktycznie zaszczycę ową kamienicę swoją obecnością przez najbliższy czas. Do Łodzi wysłałam też dzisiaj podanie z prośbą o wycofanie dokumentów, co nie przyszło mi łatwo po tym jak dostałam od nich piękny list powiadamiający mnie o przyjęciu na Uniwersytet Medyczny. Zajmowanie tam miejsca byłoby jednak okrutne, a tak chociaż jedna osoba spod kreski dostanie się na studia, może je skończy i będzie super fachowcem. A ja będę miała w tym swój udział(nikły, ale jednak :D.

Po za tym zaczęłam już przerażać się ilością materiału, który będę musiała przyswoić. Mam wrażenie, że moja główka nie jest w stanie tyle ogarnąć w relatywnie tak krótkim czasie... Najbardziej wybiela mi lica myśl o anatomii oczywiście. Kupiłam sobie już nawet komplet Graya (ach, nadgorliwość) i czytam go sobie czasami, ale staram się póki co nie dopuszczać do siebie myśli, że będę musiała to wszystko pamiętać i to jeszcze PO ŁACINIE.

Jedno wiem na pewno - będzie mnóstwo roboty ^^ Pozostaję jednak póki co optymistką i wierzę, że jakoś dam radę... W końcu skoro ludzie kończą te studia, to znak, że chyba się da? :)