Cisza

Wbrew temu, co staram się często udowodnić całemu światu, a przede wszystkim sobie samej - nie jestem wcale jednostką doskonalszą, bardziej świadomą i pewną siebie niż ogół otaczających mnie ludzi. Ciągle rozbijam się o to, kim chciałabym być, a kim jestem w praktyce.

Strasznie podoba mi się idea nieposiadania w domu telewizora, szanuję  osoby niewgapiające się w to durne pudełko (sorki, w deskę, przecież teraz każdy szanujący się przeżuwacz chleba i kotletów schabowych ma na ścianie plazmę, na którą wydał równowartość 2, 3, 4... x pensji, ale przecież odrobina luksusu mu się w tym jego szarym życiu należy, no tak czy nie).

Niestety, na moje nieszczęście w moim domu też takie coś wisi, a ja zamiast przejść obok tego obojętnie i zjeść śniadanie w ciszy, włączę tvn i zanurzając się w rozkosznej bezmyślności, słucham dywagacji na temat, czy lepiej wciągnąć sobie pomidorka ze szklarni, czy może takiego szczęśliwego z wolnego wybiegu, na który a to wiaterek dmuchnie, a to ptaszek nasra.

Wychodząc na spacer też bym mogła iść spokojnie, słuchać szumu morskich fal i delektować się wiosną, ale nie potrafię. Muszę, po prostu MUSZĘ wsadzić sobie w uszy słuchawki, bo nic nie męczy mnie bardziej niż cisza. Cisza powoduje, że człowiek zaczyna myśleć, zastanawiać się nad jakąś swoją głębią i nie mam tu na myśli mrocznych czeluści jego trzewi. Najczęściej wyniki takich przemyśleń są na tyle dołujące, że chce się ich uniknąć następnym razem, wiadomka, nikt nie lubi się smutać faktem, że tak naprawdę nie wyznaje żadnych wartości i jest guzik wart. Przynajmniej ja nie lubię.

Otacza mnie bezmyślność, bezcelowość, bezsens. Bardzo chciałabym być ponad to, ale póki co - nie jestem. Wiem jednak, że kiedyś będę. Stoczę sama z sobą walkę i wygram, a moją nagrodą będzie umiejętność słuchania własnych myśli.

Nie pytaj o życie, o sens, o żadną z tych dziedzin.
Nie pytaj co w nas siedzi - to raczej nie jest pokolenie odpowiedzi.

Nasączyłam noteczkę taką ilością goryczy, że nie zdziwię się, jak wszyscy stąd uciekną - nie daję gwarancji, że to mleko rozczarowania nie ma właściwości mutagennych, ale nie potrafię tak ciągle patatajać na jednorożcu z tęczową grzywą. Trzeba czasem wytaplać się w oborniku, tak dla równowagi.